การสูญเสียที่เกิดจากการกัดกร่อน

การกัดกร่อนเป็นกระบวนการทางธรรมชาติเช่นเดียวกับที่น้ำไหลลงสู่ระดับต่ำสุด กระบวนการทางธรรมชาติทั้งหมดมีแนวโน้มไปสู่สถานะพลังงานที่ต่ำที่สุดที่เป็นไปได้ตัวอย่างเช่น เหล็กและเหล็กกล้ามีแนวโน้มตามธรรมชาติที่จะรวมตัวกับองค์ประกอบทางเคมีอื่นๆ เพื่อกลับสู่สถานะพลังงานต่ำสุดเพื่อที่จะกลับสู่สถานะพลังงานที่ต่ำลง เหล็กและเหล็กกล้ามักจะรวมกับออกซิเจนและน้ำ ซึ่งทั้งสองอย่างนี้มีอยู่ในสภาพแวดล้อมทางธรรมชาติส่วนใหญ่ เพื่อสร้างออกไซด์ของเหล็กไฮเดรต (สนิม) ซึ่งมีองค์ประกอบทางเคมีคล้ายกับเหล็กดั้งเดิม

การกัดกร่อนสามารถกำหนดได้หลายวิธีคำจำกัดความบางอย่างแคบมากและเกี่ยวข้องกับรูปแบบการกัดกร่อนที่เฉพาะเจาะจง ในขณะที่คำจำกัดความอื่นๆ ค่อนข้างกว้างและครอบคลุมการเสื่อมสภาพหลายรูปแบบคำว่า corrode มาจากภาษาลาตินว่า corrodere ซึ่งแปลว่า "แทะเป็นชิ้นๆ"คำจำกัดความทั่วไปของการกัดกร่อนคือการกัดกินเข้าไปหรือค่อยๆ สึกกร่อนราวกับถูกแทะสำหรับวัตถุประสงค์ในที่นี้ การกัดกร่อนสามารถกำหนดได้ว่าเป็นปฏิกิริยาทางเคมีหรือเคมีไฟฟ้าระหว่างวัสดุ ซึ่งมักจะเป็นโลหะและสภาพแวดล้อม

สภาพแวดล้อมประกอบด้วยสภาพแวดล้อมทั้งหมดที่สัมผัสกับวัสดุปัจจัยหลักในการอธิบายสภาพแวดล้อมมีดังต่อไปนี้: (a) สถานะทางกายภาพ ได้แก่ ก๊าซ ของเหลว หรือของแข็ง;(ข) องค์ประกอบทางเคมี—องค์ประกอบและความเข้มข้นและ (ค) อุณหภูมิปัจจัยอื่นๆ อาจมีความสำคัญในบางกรณีตัวอย่างของปัจจัยเหล่านี้ได้แก่ ความเร็วสัมพัทธ์ของสารละลาย (เนื่องจากการไหลหรือการกวน) และภาระทางกลบนวัสดุ รวมถึงความเค้นตกค้างภายในวัสดุการเน้นในบทนี้ เช่นเดียวกับบทอื่นๆ ในหนังสือเล่มนี้ อยู่ที่การกัดกร่อนของน้ำ หรือการกัดกร่อนในสภาพแวดล้อมที่มีน้ำอย่างไรก็ตาม การเสื่อมสภาพของวัสดุเนื่องจากปฏิกิริยากับก๊าซร้อน รวมอยู่ในคำจำกัดความของการกัดกร่อนที่ให้ไว้ ณ ที่นี้

โดยสรุป การกัดกร่อนคือการเสื่อมสภาพของโลหะและเกิดจากการทำปฏิกิริยาของโลหะกับสิ่งแวดล้อมการอ้างอิงถึงการกัดกร่อนในทะเลของเสาเข็มท่าเรือหมายความว่าเสาเข็มเหล็กสึกกร่อนเนื่องจากปฏิกิริยากับสภาพแวดล้อมทางทะเลสภาพแวดล้อมเป็นน้ำทะเลที่มีอากาศอิ่มตัวสามารถอธิบายสภาพแวดล้อมเพิ่มเติมได้โดยการระบุการวิเคราะห์ทางเคมีของน้ำทะเล ตลอดจนอุณหภูมิและความเร็วของน้ำทะเลที่พื้นผิวเสาเข็ม